چرا کودک همه چیز را در دهانش میگذارد؟ کودکان، به ویژه نوزادان و کودکان نوپا، تمایل طبیعی به قرار دادن اشیا در دهان خود دارند. چه دست ها، اسباب بازی ها یا حتی وسایل خانه، این رفتار کاملاً طبیعی است و نقش مهمی در رشد آنها دارد. کاوش دهانی یک رفتار رشدی است که در آن نوزادان و کودکان خردسال از دهان خود برای کشف اشیا استفاده می کنند. از آنجایی که دست ها و انگشتان آنها هنوز برای دستکاری دقیق به طور کامل توسعه نیافته اند، دهان آنها به ابزار اصلی برای درک محیط اطراف تبدیل می شود.
از طریق مکیدن، جویدن و دهان، نوزادان اطلاعات ضروری در مورد بافت، شکل و طعم یک شی را جمع آوری می کنند. این رفتار نه تنها غریزی است، بلکه بخش مهمی از رشد حسی و حرکتی آنهاست. این رفتار معمولاً از ۳ تا ۶ ماهگی شروع می شود و بین ۶ تا ۱۲ ماهگی به اوج خود می رسد. بیشتر کودکان به طور طبیعی در سن ۱۸ تا ۲۴ ماهگی از این مرحله عبور می کنند زیرا هماهنگی دست و مهارت‌های شناختی بهتری در آنها ایجاد می‌شود. با این حال، برخی از کودکان ممکن است این رفتار را پس از دوسالگی نیز ادامه دهند، که ممکن است دلیلی برای نگرانی باشد یا نباشد.
چرا کودک همه چیز را در دهانش میگذارد؟ در حالی که ممکن است به نظر عادتی باشد که باید آن را ترک کرد، قرار دادن اشیا در دهان در واقع برای رشد کودک مفید است. کمک می کند:
- رشد حسی – به نوزادان کمک می کند تا بافت ها و اشکال مختلف را درک کنند.
- رشد مهارت های حرکتی – ماهیچه های دهان مورد نیاز برای خوردن و گفتار را تقویت می کند.
- یادگیری شناختی – به شناخت اشیاء و توسعه مهارت های حل مسئله کمک می کند.
- تسکین دندان درآوردن – به تسکین لثه درد در دوره دندان درآوردن کمک می کند.
دلایلی که چرا کودک همه چیز را در دهانش میگذارد؟
رشد حسی و کنجکاوی
نوزادان دنیا را از طریق حواس خود تجربه می کنند – بینایی، لامسه، چشایی، بویایی و صدا. دهان دارای غلظت بالایی از پایانه های عصبی است که آن را به یکی از حساس ترین مناطق بدن تبدیل می کند. با دهان دادن اشیا، نوزادان در مورد محیط اطراف خود به گونه ای یاد می گیرند که دستانشان به تنهایی قادر به تامین آن نیستند.
دندان درآوردن و راحتی دهان
یکی از دلایل اصلی قرار دادن وسایل در دهان نوزادان دندان درآوردن است. هنگامی که دندان ها شروع به رویش می کنند (معمولاً در حدود ۶ ماهگی)، نوزادان احساس ناراحتی و خارش در لثه های خود می کنند. جویدن اشیا باعث تسکین موقت می شود. به همین دلیل است که اسباب بازی ها و حلقه های دندان درآوردن راه حل های محبوبی هستند.
کاوش در طعم و بافت اشیا
همه چیز در دنیای کودک جدید است و دهان یک روش غریزی برای آزمایش بافت ها، دماها و طعم های مختلف است. چه یک اسباب بازی نرم، یک قاشق سرد یا یک حلقه دندانه دار لاستیکی، بازخورد حسی به آنها کمک می کند تا اشیا را طبقه بندی کنند.
آرامش عاطفی و خودتنظیمی
دهان فقط کنجکاوی نیست، بلکه راهی برای تسکین خود نوزادان نیز هست. مشابه نحوه مکیدن انگشت شست برخی از کودکان، قرار دادن اشیاء در دهان آنها می تواند باعث آرامش، کاهش اضطراب و کمک به آنها شود.
آیا طبیعی است که کودک همه چیز را در دهانش بگذارد؟
نقاط عطف رشد و رفتارهای مورد انتظار
بله، برای کودکان خردسال کاملاً طبیعی است که اشیا را با دهان خود کاوش کنند. در واقع، این رفتار با نقاط عطف رایج رشد همخوانی دارد. اطراف:
- ۳-۶ ماهگی – نوزادان شروع به گرفتن اشیا و گذاشتن آنها در دهان می کنند.
- ۶-۱۲ ماهگی – اوج اکتشاف دهان، به ویژه در زمان رویش دندان.
- ۱۲-۱۸ ماهگی – با تکیه بیشتر کودکان به دستان خود، رفتار شروع به کاهش می کند.
- ۲ سال به بعد – این رفتار به طور قابل توجهی کاهش می یابد، اما ممکن است گاهی اوقات اتفاق بیفتد.
چه زمانی والدین باید نگران باشند؟
در حالی که قرار دادن اشیا در دهان طبیعی است، رفتار بیش از حد یا طولانی مدت بیش از ۳ سالگی می تواند نشان دهنده مسائل زمینه ای مانند:
- تثبیت دهان یا اختلال پردازش حسی – برخی از کودکان حساسیت های دهانی شدیدی دارند.
- کمبود مواد مغذی – پیکا (خوردن اقلام غیر غذایی) گاهی اوقات می تواند با کمبود آهن یا روی مرتبط باشد.
- نگرانی های رشدی – در برخی موارد، دهان بیش از حد می تواند نشانه ای از اوتیسم یا سایر تاخیرهای رشد باشد.
- اگر کودکی مرتباً اشیاء نامناسب را می جود، در انتقال به غذاهای جامد مشکل دارد، یا خیلی بیشتر از دوران کودکی به دهان خود ادامه می دهد، ممکن است ارزش آن را داشته باشد که با یک متخصص اطفال صحبت کنید.
علائم تثبیت دهان فراتر از رشد طبیعی
اگر کودک بیش از ۳ تا ۴ سالگی به گذاشتن اشیا در دهان خود ادامه دهد، ممکن است نشانه تثبیت دهانی باشد. نشانه هایی که باید مراقب آنها بود عبارتند از:
- جویدن یقه لباس، مداد یا انگشتان
- مشکل در انتقال به غذاهای جامد
- ترجیح فقط برای بافت های نرم یا پوره شده
- حساسیت به بافت های غذایی خاص یا امتناع از خوردن انواع غذاها
مشاوره با متخصص اطفال یا روانشناس کودک
اگر کودک به دهان بیش از حد ادامه داد، نشانه هایی از تاخیر رشد را نشان داد، یا با سایر زمینه های رشد حسی یا اجتماعی دست و پنجه نرم کرد، مشورت با پزشک توصیه می شود. مداخله اولیه می تواند به تعیین اینکه آیا رفتار مربوط به موارد زیر است کمک می کند:
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- تاخیرهای حرکتی دهانی
- کمبود مواد مغذی (مانند اختلال پیکا)
سوالات متداول در ارتباط با اینکه چرا کودک همه چیز را در دهانش میگذارد؟
۱٫ از چه سنی نوزادان چیزها را در دهان خود نمی گذارند؟
اکثر نوزادان حدود ۳ تا ۶ ماهگی شروع به دهان دادن اشیا می کنند و این رفتار در ۶ تا ۱۲ ماهگی به اوج خود می رسد. در ۲ سالگی، این عادت معمولا کاهش می یابد، اما برخی از کودکان ممکن است گهگاه تا ۳ سالگی ادامه دهند.
۲٫ چگونه می توانم از گذاشتن اشیاء خطرناک در دهان کودکم جلوگیری کنم؟
وسایل کوچک را دور از دسترس قرار دهید، از قفل های ضد کودک در کشوها استفاده کنید و اسباب بازی های دندان درآوردن ایمن را تهیه کنید. نظارت مداوم و مرزهای آموزشی نیز کمک می کند.
۳٫ رفتار دهانی بیش از حد نشانه اوتیسم یا تاخیر در رشد است؟
خیر به تنهایی نشانه قطعی اوتیسم یا تاخیر رشد نیست. با این حال، اگر همراه با علائم دیگر (مانند تأخیر در گفتار، مشکلات اجتماعی، یا رفتارهای تکراری) باشد، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
۴٫ آیا قرار دادن اشیا در دهان می تواند به رشد گفتار کمک کند؟
بله! دهان ماهیچه های دهان را تقویت می کند که برای گفتار و غذا خوردن ضروری است. فعالیت هایی مانند جویدن، دمیدن و مکیدن می تواند از رشد گفتار در کودکان خردسال حمایت کند.
