اختلال زبان و گفتار در کودکان از جمله اختلالاتی است که با راهکارهای گفتاردرمانی قابل بهبود است و مداخله زودهنگام ضروری است.
کودکان آمادگی یادگیری یک زبان را به دنیا می آورند ، اما باید زبان یا زبانهایی را که خانواده و محیط آنها استفاده می کنند بیاموزند. یادگیری زبان به زمان نیاز دارد و کودکان از نظر تسلط سریع بر مراحل مهم در پیشرفت زبان و گفتار متفاوت هستند. به طور معمول کودکان در حال رشد ممکن است هنگام یادگیری با برخی از صداها ، کلمات و جملات مشکل داشته باشند. با این حال ، اکثر کودکان می توانند به راحتی در حدود ۵ سالگی از زبان استفاده کنند.
والدین و مراقبان مهمترین معلم در دوران کودکی هستند. کودکان زبان را با گوش دادن به صحبت های دیگران و تمرین کردن می آموزند، حتی نوزادان متوجه می شوند که دیگران صداها و آواهایی را که ایجاد می کنند تکرار می کنند و به آنها پاسخ می دهند. مهارت های زبانی و مغزی کودکان در صورت شنیدن کلمات مختلف بسیار قوی می شود.
والدین می توانند به فرزندان خود به روشهای مختلف کمک کنند ، مانند :
- در پاسخ به اولین صداها ، آواها و اشاره هایی که نوزاد انجام می دهد.
- تکرار آنچه کودک می گوید و افزودن به آن.
- صحبت درباره چیزهایی که کودک می بیند.
- پرسیدن سوالات از کودکان و گوش دادن به پاسخ ها.
- نگاه کردن یا خواندن کتاب.
- قصه گویی.
- خواندن ترانه ها و تکرار آن ها برای کودک
در صورت وجود نگرانی چه باید کرد
برخی از کودکان با درک و گفتار مشکل دارند و به کمک نیاز دارند. آنها ممکن است همزمان با سایر کودکان بر نقاط عطف زبان مسلط نباشند و ممکن است نشانه تاخیر یا اختلال در زبان یا گفتار باشد.
رشد زبان دارای قسمتهای مختلفی است و کودکان ممکن است با یک یا چند مورد از موارد زیر مشکل داشته باشند:
- درک آنچه دیگران می گویند (زبان پذیرنده). این می تواند ناشی از اختلالات مغزی باشد
- عدم شنیدن کلمات (کم شنوایی).
- درک نکردن معنی کلمات.
- انتقال افکار با استفاده از زبان (زبان بیان).
- ندانستن کلمات مورد استفاده.
اختلالات زبان و گفتار می توانند در کنار هم یا به تنهایی وجود داشته باشند. نمونه هایی از مشکلات مربوط به توسعه زبان و گفتار شامل موارد زیر است:
- اختلالات گفتاری
- مشکل در درست شکل دادن کلمات یا صداهای خاص.
- مشکل در روان کردن کلمات یا جملات مانند لکنت زبان یا لکنت زبان.
- تأخیر در زبان – توانایی درک و صحبت کردن کندتر از حد معمول ایجاد می شود
- اختلالات زبانی
- آفازی (مشکل درک یا صحبت کردن بخشهایی از زبان به دلیل آسیب مغزی یا نحوه عملکرد مغز).
- اختلال پردازش شنوایی (مشکل در درک معنی صداهایی که گوش به مغز می فرستد)
درمان اختلال زبان و گفتار
اختلالات زبان یا گفتار می تواند با اختلالات یادگیری دیگری که بر خواندن و نوشتن تأثیر می گذارد ، رخ دهد. کودکان مبتلا به اختلالات زبانی ممکن است از اینکه نمی توانند دیگران را بفهمند یا خود را درک کنند ، ناامید شوند و ممکن است دچار سرخوردگی شوند. اختلالات زبانی یا گفتاری همچنین می تواند با اختلالات احساسی یا رفتاری مانند اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یا اضطراب وجود داشته باشد. کودکان دارای اختلالات رشدی از جمله اختلال طیف اوتیسم نیز ممکن است در گفتار و زبان دچار مشکل شوند. ترکیبی از چالش ها می تواند موفقیت کودک را در مدرسه به ویژه دشوار کند. تشخیص صحیح اختلال کودک بسیار مهم است تا هر کودک بتواند نوع مناسب کمک را دریافت کند.
اگر کودکی در رشد زبان یا گفتار مشکل دارد ، با یک متخصص گفتاردرمانی در مورد ارزیابی صحبت کنید. اولین قدم مهم این است که دریابید آیا کودک دچار کم شنوایی است یا خیر. کاهش شنوایی ممکن است دشوار باشد ، به ویژه اگر کودک فقط در یک گوش دچار کم شنوایی یا کم شنوایی باشد ، به این معنی که برخی از صداها را می شنود اما برخی دیگر را نمی شنود. درباره کم شنوایی ، غربالگری ، ارزیابی و درمان بیشتر بدانید.
یک متخصص توسعه زبان مانند یک آسیب شناس گفتار و زبان ، ارزیابی دقیقی را انجام می دهد تا تعیین کند که چه نوع مشکل در زبان یا گفتار کودک ممکن است داشته باشد.
به طور کلی ، یادگیری بیش از یک زبان باعث اختلالات زبانی نمی شود ، اما ممکن است کودکان دقیقاً همان مراحل رشد را با کسانی که فقط یک زبان را یاد می گیرند دنبال نکنند. توسعه توانایی درک و صحبت به دو زبان بستگی به میزان تمرین کودک در استفاده از هر دو زبان و نوع تمرین دارد. اگر کودکی که بیش از یک زبان را یاد می گیرد با رشد زبان مشکل داشته باشد ، ممکن است ارزیابی دقیق توسط متخصصی که مهارتهای توسعه بیش از یک زبان را درک می کند مورد نیاز باشد.
كودكاني كه مشكلات زباني دارند اغلب به كمك و آموزش ويژه نياز دارند. متخصصان گفتاردرمانی می توانند مستقیماً با کودکان و والدین ، مراقبان و معلمان آنها کار کنند.
کلمات مرتبط :