آپراکسی گفتار در دوران کودکی یک اختلال گفتاری حرکتی است که صحبت کردن را سخت می کند. یادگیری بهتر گفتن صداها و کلمات ممکن است کار زیادی طول بکشد. برای اینکه گفتار رخ دهد، پیام ها باید از مغز شما به دهان شما بروند. این پیام ها به ماهیچه ها می گویند که چگونه و چه زمانی حرکت کنند تا صدا ایجاد کنند. هنگامی که کودک آپراکسی گفتار دارد، پیام ها به درستی ارسال نمی شوند. ممکن است کودک نتواند لب ها یا زبان خود را به روش های صحیح حرکت دهد، حتی اگر ماهیچه هایش ضعیف نباشند. گاهی ممکن است کودک اصلاً نتواند چیز زیادی بگوید. کودک مبتلا به CAS می داند که چه می خواهد بگوید. مشکل این نیست که کودک چگونه فکر می کند، بلکه این است که چگونه مغز به ماهیچه های دهان می گوید که حرکت کنند.
گاهی اوقات آپراکسی گفتار در دوران کودکی را دیسپراکسی کلامی یا آپراکسی رشدی می نامند. حتی اگر از کلمه “توسعه ای” استفاده می شود، CAS مشکلی نیست که کودکان بدون درمان از آن عبور کنند. کودک مبتلا به CAS صداهای گفتاری را به ترتیب معمولی یاد نمی گیرد و بدون درمان پیشرفت نمی کند. این کار می تواند کار زیادی را ببرد، اما کودک باید کار زیادی بکند. گفتار می تواند بهبود یابد.
علائم و نشانه های آپراکسی گفتار در دوران کودکی
همه کودکان مبتلا به CAS یکسان نیستند. کودک شما ممکن است برخی یا همه علائم زیر را نشان دهد. اگر کودک شما بزرگتر از ۳ سال است، باید با پزشک خود صحبت کنید و به SLP مراجعه کنید
- همیشه کلمات را هر بار یکسان نمی گوید.
- تمایل دارد بر روی هجا یا کلمه اشتباه تاکید کند.
- صداها را تحریف یا تغییر می دهد. ی
- می تواند کلمات کوتاه تر را واضح تر از کلمات طولانی تر بیان کند.
کودکان مبتلا به CAS ممکن است مشکلات دیگری از جمله :
- مشکل در مهارت های حرکتی
- زبان تاخیری
- مشکلات خواندن، املاء و نوشتن
درمان آپراکسی گفتار در دوران کودکی
بیشتر اوقات، علت CAS ناشناخته است. در برخی موارد، آسیب به مغز باعث CAS می شود. آسیب ممکن است ناشی از یک اختلال یا سندرم ژنتیکی یا در اثر سکته مغزی یا آسیب مغزی رخ دهد.
کودک مبتلا به CAS باید با یک گفتاردرمانگر کار کند. کودک شما ممکن است ۳ تا ۵ بار در هفته درمان را شروع کند. با بهبود گفتار، درمان ممکن است کمتر انجام شود. درمان فردی یا گروهی ممکن است در مراحل مختلف درمان مناسب باشد.
هدف از درمان کمک به کودک شما برای بیان واضح تر صداها، کلمات و جملات است. فرزند شما یاد خواهد گرفت که چگونه :
برنامه ریزی حرکات مورد نیاز برای گفتن صداها . انجام تمرینات برای تقویت عضلات دهان کمکی نخواهد کرد. ماهیچه های دهان در کودکان مبتلا به CAS ضعیف نیستند. کار بر روی نحوه حرکت دادن آن عضلات برای گفتن صداها کمک خواهد کرد.
کودک شما باید صحبت کردن را تمرین کند تا در آن بهتر شود. استفاده از تمام حواس هنگام یادگیری نحوه بیان صداها کمک می کند. فرزند شما ممکن است استفاده کند
- نشانههای «لمس»، مانند گذاشتن انگشت روی لبهایشان هنگام گفتن صدای «p» به عنوان یادآوری برای بستن لبها.
- نشانه های “بصری”، مانند نگاه کردن به آینه هنگام ایجاد صدا
- نشانه های “گوش دادن”، مانند تمرین صداها با ضبط و سپس گوش دادن برای شنیدن اینکه آیا صداها درست ساخته شده اند یا خیر.
نکات تکمیلی
به منظور برقراری ارتباط، کودک شما ممکن است زبان اشاره را یاد بگیرد یا یاد بگیرد که از تابلوهای تصویری یا کامپیوترهایی که صحبت می کنند استفاده کند. این ارتباط تقویتی و جایگزین (AAC) نامیده می شود.
برخی از والدین می ترسند که فرزندشان فقط بخواهد از سیستم های AAC استفاده کند و سعی نکند صحبت کند. هیچ مدرکی برای حمایت از این ایده وجود ندارد. سیستمهای AAC از ارتباط پشتیبانی میکنند و به کودک شما در حین کار روی گفتار خود با SLP کمک میکنند.
درمان آپراکسی گفتار در دوران کودکی به زمان نیاز دارد و فرزند شما به حمایت شما نیاز دارد. آنچه را که فرزندتان می آموزد با SLP تمرین کنید تا به پیشرفت او کمک کنید. زمانی که کودکتان خسته است استراحت کنید و تمرین را تا حد امکان سرگرم کننده کنید.
